Voor mij begon het allemaal op dinsdag vier september 2012.
Vanaf die dag werd alles voor mij anders.
Ik was altijd de gene die hard riep ''ik word bijna
nooit ziek!'' Op deze dinsdag, vier september, moest ik op deze woorden terug
komen. In het Martiniziekenhuis in Groningen werd mij door de uroloog om 14:45 uur verteld dat ik ziek was. Hij zei
dit met de volgende woorden: ''Ja, ik kan een lang verhaal gaan maken, maar je
hebt kanker. Je hebt teelbalkanker''
Op dat moment weet je even niet wat je hoort. Vanaf
dan vliegt alles even langs je heen en probeer je te realiseren wat er precies mis
met je is. Alles lijkt even heel onwerkelijk.
Kort daarna werd ik gelijk doorverwezen naar de röntgen
afdeling, de bloedprik poli en naar de verpleegafdeling.
En daar lig je dan in je bed. Nog steeds probeerde ik
te beseffen wat de dokter tegen mij had verteld. Veel tijd was er niet. Want
drie uur later, om 18:45 uur, werd ik
weggereden naar de operatiekamer. Daar werd mijn tumor direct verwijderd.
Twee dagen later is er een CT-scan van mij gemaakt.
Daarna werd ik zoals dat dan heet ontslagen.
Eenmaal thuis aangekomen moest ik verder herstellen
van de operatie. Ik had een grote wond bij mijn lies waar ik veel last van heb
gehad. Hierdoor liep ik in het begin ook met veel moeite en met veel pijn.
Naarmate de tijd verstreek herstelde de
wond gelukkig steeds meer waardoor ik ook weer mobieler werd.
Tijdens de eerste operatie werd ik behandeld in het
Martiniziekenhuis. Daarna werd ik steeds verwacht in het Universitair Medisch
Centrum Groningen. Daar is een moderne en een professionele Oncologie afdeling.
De afdeling waar alle mensen komen die kanker hebben of hebben gehad.
Daar heb ik kennis gemaakt met de oncoloog die mij
behandelt.
Na deze kennismaking kwam een periode dat we elkaar
elke week zagen. Elke week werd er bij mij bloed geprikt en werd er gekeken
naar de waarden van mijn bloed.
Dit was erg belangrijk omdat ik in het begin allemaal
tumor markers in mijn bloed had. Dit kwam door
de tumor die ik had.
Toen ik de tumor nog had, had ik een tumorwaarde van
800. Bij een gezond persoon is deze waarde tussen de 0 en 10.
De verwachting was dat deze bloed waarde elke week
precies zou halveren omdat mijn tumor verwijderd was.
En precies volgens de verwachting daalde mijn bloed
waarde elke keer met de helft. Dit was erg belangrijk. Als deze waardes onder
de tien zou komen, zou dat betekenen dat er geen kanker cellen meer actief zijn
in mijn lichaam en dat ik geen chemotherapie hoefde.
Als mijn waardes ergens bleven steken zou het dus
betekenen dat ik wel een behandeling zou moeten. Elke week was het weer
spannend wat de uitslag zou zijn.
Na enkele weken was het dan eindelijk zo ver. Mijn
bloed waardes waren gezakt naar een gezond niveau. De waardes waren eindelijk
onder de tien!
Kort hierna ben ik weer voor een CT-scan gegaan. Dit
was om te kijken of er ook bijzondere afwijkingen waren in mijn lichaam.
Bij de eerste CT-scan in het Martiniziekenhuis zagen
ze een klein plekje bij mij nieren. Ze gingen er van uit dat dit een cyste was
en dat dit niet schadelijk was.
Bij mijn tweede scan, deze keer dus in het UMCG, zagen
ze het plekje nog steeds zitten.
Dit was de reden dat artsen en chirurgen hebben
besloten om mij te opereren en deze cyste te verwijderen en te onderzoeken.
Deze operatie vond plaats op 18 januari. Het viel helaas op
de verjaardag van mijn zusje, die deze dag 18 jaar werd. Maar het moest toch
maar door gaan. De operatie bestond uit een kijk operatie en duurde de hele
ochtend.
Ik heb na de operatie twee nachten op de
verpleegafdeling gelegen. Ik had namelijk nog veel pijn van de operatie. Mijn
darmen moesten allemaal aan de kant geschoven worden zodat ze bij mijn nieren
konden komen. En ze hadden tijdens de operatie veel lucht in mijn buik gepompt
zodat ze er wat makkelijker bij konden. Toen ik wakker werd had ik daarom ook
veel pijn in mijn buik.
Zondag 20
januari, op de verjaardag van mijn broertje, mocht ik weer naar huis toe.
Het
weefsel zou onderzocht worden en dat zou volgens de chirurg acht werkdagen
kosten.
Na
acht dagen was het dan zo ver, de uitslag van het onderzoek. Ik verwachtte
eigenlijk geen schokkende dingen. Ik voelde me inmiddels weer helemaal goed,
bloedwaardes waren goed en de oncoloog was elke week ook erg positief.
Toch
bleek de uitslag anders te zijn dan we hadden gehoopt. Er was teratoom gevonden
in het weefsel wat ze verwijderd hadden. Teratoom is een stofje wat bij
teelbalkanker voor komt. Dit hadden ze dus ook gevonden in mijn tumor. Maar
omdat ze dit stofje bij mijn nieren gevonden hadden, betekende dit dat er
versleping van cellen is geweest van mijn tumor. Met andere woorden: het is
uitgezaaid. Een behoorlijke tegenvaller dus!
Om
dit te behandelen is er maar een oplossing voor en dat is chemotherapie.
Ik
moet drie of vier kuren ondergaan. Een kuur bestaat uit 21 dagen en ziet er als
volgt uit:
Van
dag 1 tot en met dag 8 lig ik in het ziekenhuis. Daar krijg ik de chemo
toegediend via een infuus. Voor de mensen die dit interesseren, ik krijg drie
soorten chemo’s. Dit zijn Bleomycine, Etoposide en Cisplatino (Platinol). Na
dag acht mag ik naar huis toe. Ik ben dus van dag 9 tot en met dag 21 thuis. Op
dag 22 begint de volgende kuur weer.
Zoals
bekend kan je je ook erg beroerd voelen tijdens de chemotherapie. Hoe ziek je
je gaat voelen is echter bij iedereen anders. Dus hoe ik me ga voelen weet ik
nog niet. Wat ik al wel weet is dat ik 100% kaal ga worden, dus ga ik er ook
als een patiënt uitzien. Hiervoor heb ik inmiddels al een muts en een (propeller)pet
gekocht.
De
kuur zal beginnen in de laatste week van februari. Een exacte datum heb ik nog
niet, maar het zal 27 of 28 februari beginnen.
Tot
die tijd ga ik nog even genieten van mijn goede gezondheid.
Dit
is even kort samengevat wat er het afgelopen half jaar is gebeurd. Ik zal
jullie de komende tijd op de hoogte
houden via deze blog. En ik beloof dat die ook korter zullen zijn dan deze!
Groetjes
Luuk
