De uitslag van de CT scan

Eigenlijk moest ik deze blog al veel eerder schrijven. Maar het is er de afgelopen tijd niet van gekomen. Om het verhaal toch compleet te maken publiceer ik het nu maar.

Laat ik beginnen met de uitslag van de CT-scan die ik op 13 mei had. Dit was natuurlijk wel een spannende dag. Na een fles vol contrast vloeistof opgedronken te hebben was het tijd voor de foto. Dit was binnen 10 minuten weer klaar. Uiteraard hoopten we er allemaal op dat ik er 'goed op stond'.
Op 21 mei was het dan zo ver. De uitslag van de scan.
Bij de vorige uitslag van de scan kregen we slecht nieuws te horen. Ze zagen een bobbeltje/kiste bij mijn nieren. Dit was de reden dat ik chemo therapie moest.
Eenmaal aangekomen in de wachtkamer kwamen de zenuwen dan toch. Het is natuurlijk erg spannend om de uitslag te horen. En juist die ochtend liep mijn oncoloog ook nog een half uur uit met zijn afspraken. Nog een half uur langer wachten dus. En het duurt voor je gevoel al allemaal zo lang.
Na lang wachten waren we dan toch eindelijk aan de beurt, we mochten het kamertje binnen komen. Gelukkig had hij goed nieuws. Er waren geen afwijkende dingen meer te zien op de scan! Ook mijn bloeduitslagen waren zoals ze hoorden te zijn. Dus in principe ben ik nu weer gezond verklaard!
Ik ging er natuurlijk al wel wat van uit, maar toch is het een hele opluchting als je zoiets hoort van de oncoloog.

Dit betekent dat ik nu geen vervelende behandelingen of onderzoeken hoef te doen.
Ik ga nu zoals men dat noemt de nazorg in. Dit zal 10 jaar bij mij duren. De nazorg betekent dat ik om de zoveel tijd naar het UMCG moet voor bloedonderzoek en een klein lichamelijk onderzoekje.
In het eerste jaar moet ik om de vier weken naar het UMCG toe.
Maar dit bouwen we elk jaar wat meer af. In het tweede jaar ga ik bijvoorbeeld om de 6 weken naar het UMCG en in jaar drie om de drie maand etc. (Dit zijn niet de juiste gegevens, dit was slechts een voorbeeld)

Inmiddels ben ik ook al druk aan het sporten in het Beatrix Oord in Haren. Voordat ik met de kuren begon ben ik benaderd of ik mee wilde doen aan een sport onderzoek. Iemand van het UMCG onderzoekt of het ook goed is om tijdens of na een chemotherapie te gaan sporten.
Ik ben ingedeeld in de groep die na de behandeling gaat sporten. Dus dat betekent drie keer in de week naar Haren toe om daar fysiotherapie te volgen. Ik ben de eerste die daar voor het onderzoek sport. Dus iedereen is ook erg benieuwd wat voor gegevens ik hun breng.
Dit onderzoek duurt 12 weken en heb er net 4 achter de rug. Ik vind het echt heerlijk om te doen. Ik kijk elke keer weer uit naar het sporten
En ik heb nu weer wat regelmaat in mijn week. Elke maandag, woensdag en vrijdag naar Haren toe.
Het sporten bestaat uit drie onderdelen. Fitness, fietsen en Sport&Spel.
Maandags begin ik met drie kwartier fitnessen. Daar heb ik de krachttraining. Na het fitnessen ga ik drie kwartier fietsen op een hometrainer met uitzicht over het hertenkamp en over de Hortus Haren. Ach, er zijn mindere uitzichten tijdens het fietsen op een hometrainer!
Woensdags begin ik met drie kwartier fietsen. Daarna heb ik met andere oncologie patiënten Sport&Spel. Dit is in de sportzaal en is elke keer wat anders. De ene keer is het hockey, tafeltennis, basketballen, batmintonnen etc.
En vrijdags heb ik weer drie kwartier fitness met daarna drie kwartier fietsen.

(De tweede van links met het kale hoofd en zwarte kleren ben ik)

Ik merk dat ik conditioneel al een heel stuk beter ben geworden. Vlak na de behandeling was mijn conditie echt helemaal weg. Een kleine inspanning was soms al te veel gevraagd. Een klein stukje naar het station fietsen ging eerst nog helemaal niet. Daarna was ik gewoon kapot. Nu fiets ik dat zelfde stukje zonder problemen.

Zoals ik net aangaf ben ik de eerste die in Haren voor dit onderzoek sport. Maar sinds gisteren is er een tweede persoon bij gekomen. Sinds gisteren sport ik met mijn oude kamer genoot Jan. Met hem heb ik drie keer op de kamer gelegen tijdens de chemotherapie.
Ik wist dat hij vroeg of laat ook zou komen. Ik keek hier al een tijdje naar uit. Het was ook erg leuk om hem gisteren weer te zien en te spreken. Dat was inmiddels toch weer een tijdje geleden.
We doen beiden mee aan het zelfde onderzoek. Dus vanaf nu sporten we met z'n tweeën. Wel zo gezellig!

Verder heb ik inmiddels al contact gehad met school. Ik heb samen met mijn studieloopbaan begeleider besloten dat ik na de zomervakantie weer ga beginnen met school. Ik heb daar echt weer zin in! Na een jaar thuis gezeten te hebben ben je wel weer toe aan wat regelmaat.
Ook heb ik weer contact gehad met mijn werk. Daar hebben we besloten dat ik het werk rustig aan weer ga op pakken. Ik begin komende zaterdag eerst met twee uurtjes om te kijken hoe dat gaat. Als we vinden dat dat goed gaat, bouwen we dat op naar meerdere uren in de week.

Dus ik ben inmiddels druk bezig om mijn oude leven weer wat op te pakken. Eindelijk weer! Ik kijk er echt naar uit om alles weer op te pakken en weer dingen te ondernemen.
De komende periode zal het wat stil zijn op mijn blog. De komende weken zal ik geen blog plaatsen. Na verloop van tijd zal ik nog wel een keer een blog plaatsen om te laten weten hoe het met mij gaat als ik alles weer opgepakt heb.

Klaar met de chemo's!

Mijn laatste blog heb ik op 13 april online gezet. Dat is alweer een tijdje terug, dus dat betekent tijd voor een nieuwe. Er is inmiddels genoeg gebeurd om een nieuwe blog te schrijven.

Zoals gezegd is mijn laatste blog van 13 april. Dat was de tweede dag van mijn derde chemo kuur. Ik was die dag niet fit door de misselijkheid. Gelukkig was dat snel weer voorbij nadat ik de nodige medicijnen had gekregen.
In het weekend hadden Jan en ik een vierpersoonskamer voor ons tweeën. Dit was wel erg fijn. Hierdoor was het een stuk rustiger op de kamer. We hebben wel even genoten van deze luxe.

Maandag was het gedaan met de rust. Maandag zijn er altijd weer nieuwe opnames, dus ook bij ons op de kamer. We kregen twee nieuwe kamergenoten. De eerste die kwam was Stefan. Dit was een jonge gozer van 24 die uit Eelde kwam. Het was eigenlijk de bedoeling dat hij ook op vrijdag opgenomen werd. Maar zijn bloedwaarden waren niet goed genoeg, waardoor hij weer naar huis moest en na het weekend werd opgenomen . Hij moest ook een week opgenomen worden en had het zelfde als Jan en ik.
Later de dag kwam een oudere vrouw bij ons op de kamer. Ze hoefde maar een nachtje opgenomen te worden. Gelukkig maar, want ze had 's nachts erg veel lawaai waardoor ik maandag nacht veel wakker heb gelegen.
Dinsdag toen de oudere mevrouw weer naar huis mocht kwam er een jonge kamergenoot. Gerard was 16 jaar en kwam uit Emmen. Ik heb tijdens kuur twee ook enkele dagen bij hem op de kamer gelegen, dus we kenden elkaar al een beetje.
Toen Jan woensdag naar huis mocht kwam in zijn bed ook een jonge kamergenoot. Hij was ook nog maar 16 en heette ook Stefan. Dus we hadden op den duur een hele jonge kamer. Niet echt gebruikelijk op deze afdeling.
(Grappig detail: Omdat Gerard en Stefan beiden nog maar 16 waren en leerplichtig zijn, moesten ze elke ochtend naar school. Er is in het UMCG een klaslokaal voor deze patiënten  Dus zelfs als je kanker hebt en aan de chemo's zit, moet je alsnog naar school...)

Maar goed, tijdens kuur drie was ik wederom erg vermoeid en was mijn eetlust helemaal weg. Hier had ik tijdens kuur twee ook erg last van. Ik had hierdoor elke dag weinig zin om dingen te gaan doen voor zover dat kon. Ook geen blog schrijven dus. Vaak lag ik de hele dag wat in bed. De ene keer met de ogen dicht proberen wat te slapen of anders wat tv kijken of computeren.
Gelukkig kreeg ik elke dag wel steeds bezoek van mijn familie. Zolang ze maar niet al te lang bleven was dit prima. Naast mijn ouders, zussen, broertje en vriendin die over de hele week kwamen, kreeg ik dinsdag onverwacht bezoek van mijn oom en tante uit Hoorn. Ze waren speciaal voor mij naar Groningen gereden om te kijken hoe het met mij ging. Iedereen thuis wist hier van af, behalve ik. Het was een aangename en een gezellige verrassing.

Vrijdags was het dan eindelijk zo ver. Na een lange vermoeiende week mocht ik weer naar huis toe! Ik keek hier vanaf maandag al naar uit. Mijn laatste opname van de chemo kuur zat er op. Nou, dan ga je met een fijn gevoel naar huis toe kan ik je zeggen.
Eenmaal thuis was dat fijne gevoel snel weg. Ik heb thuis nog even gelunched en gedoched en ben gelijk mijn bed ingedoken. Net zoals na kuur een en twee was ik nu ook weer kapot. Ik heb de hele dag wat geslapen en lekker in bed gelegen. In het ziekenhuis kom je gewoon niet tot rust, zeker niet als je op een vierpersoonskamer ligt. Zowel overdag als 's nachts gebeurd er van alles waardoor je niet tot rust komt. En dat gecombineerd met de chemo's die je krijgt, kom je behoorlijk vermoeid thuis.
Dus vrijdag heb ik de hele dag wat geslapen en zaterdag heb ik ook een uiterst luie dag gehad. Zondag voelde ik me weer wat fitter gelukkig. Vanaf maandag was ik weer helemaal de oude. Ik had weer genoeg energie en mijn eetlust was ook weer helemaal terug.
Verder heb ik de week na mijn ontslag het lekker rustig aan gehouden en lekker thuis wat rond gehangen.
Donderdag heb ik nog even lekker gegeten bij de pizzeria om een beetje te vieren dat de opnames achter de rug zijn.

Afgelopen vrijdag was het alweer dag 15 van de derde kuur. Dus ik moest weer terug naar het UMCG voor de dagbehandeling. Ik moest voor mijn aller laatste chemo terug komen. Na eerst lek geprikt te zijn bij de prikpoli (na vier keer prikken had ze me pas goed geprikt) kon ik naar de dagbehandeling. Daar kreeg ik een bed toegewezen waar ik de Bleomycine toegediend kreeg. Ook dit ging niet geheel probleemloos. Ook hier hadden ze moeite met prikken, bij de derde keer zat het infuus pas goed. Normaal ben ik makkelijk te prikken maar blijkbaar waren ze afgelopen vrijdag toe aan weekend. Zeven keer geprikt worden terwijl het ook in twee keer kon, dankjewel.

Rond half drie was het dan eindelijk klaar. Ik was klaar met mijn chemokuren! Eenmaal thuis aangekomen waren er slingers opgehangen en had mijn zus twee lekkere taarten gemaakt om te vieren dat de chemokuren afgelopen zijn. Dat is natuurlijk erg fijn thuis komen. De ene taart was een frisse citroen taart en de andere was een erg lekkere chocolade Oreo taart. (omnomnomnom!)

De chemokuren zijn nu dus lekker achter de rug. Hoe de komende periode er uit ziet?
Donderdag 2 mei moet ik naar het UMCG om weer een conditie test te doen. Dit is voor het sportonderzoek en heb ik ook al eerder gedaan. Ik heb voordat ik met de chemokuur begon ook een test gedaan. Dat was om te kijken hoe ik er toen voor stond met mijn conditie. Nu gaan we donderdag kijken wat er nog van mijn conditie is over gebleven.
Maandag 13 mei moet ik weer voor een CT scan. Er word dan gekeken of er nog verdachte plekjes te zien zijn of niet.
Dinsdag 21 mei ga ik met mijn oncoloog de uitslag van de CT scan bespreken en gaan we ook bespreken hoe we daarna verder gaan met alles.

Dus de komende periode heb ik het even wat rustiger, geen vervelende opnames meer. Het zal dus ook wel weer even duren dat ik een nieuwe blog online zet. Na het gesprek met mijn oncoloog zal er ongetwijfeld een nieuwe blog online gezet worden met de laatste ontwikkelingen.

Een gezellige week, de laatste kuur en de mysterieuze kaart.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog online heb gezet, dus tijd voor een nieuwe.
Afgelopen week heb ik een gezellige week gehad. Ik voelde me helemaal prima dus had energie genoeg om leuke dingen te doen.
Zondag ben ik met Leonie naar Inge en Jacco geweest om lekker een middag en avond bordspelletjes te doen. 's Middags hebben we ons vermaakt met twee spelletjes Dominion. Dat is een erg leuk en tactisch spel met allemaal kaarten.
Na twee spelletjes was het alweer tijd om even een hapje te eten. Na het eten hebben we nog een spelletje Stenentijdsperk gedaan. Ook een erg leuk spel. Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Niet voordat we nog een leuke verrassing mee kregen, namelijk een nieuw bordspel. Een mooie toevoeging aan onze eigen collectie! Dankjewel Inge en Jacco!

Dinsdag heb ik bezoek gehad van twee collaga's van de Poeisz. Ze wilden eerst langskomen tijdens mijn opname van kuur twee. Maar aangezien ik daar niet genoeg energie voor had zijn ze afgelopen dinsdag langsgekomen. Dit was erg gezellig. Zo kon ik hun even bijpraten over mijn ervaringen en konden ze mij bijpraten over het werk. Leuk om ze weer even gezien te hebben.
Woensdag voelde ik me nog steeds prima en heb ik daarom ook bezoek gehad van Majorie, Yoram, Anne Jan en Jan Pieter. Dit was ook erg gezellig. Ik had ze al een tijdje niet meer gezien, dus we hadden een hoop om bij te praten. Na het bezoek heb ik nog even een kijkje genomen bij het clubhuis. Even kijken naar de laatste ontwikkelingen. Het ziet er al mooi uit nu het ingericht wordt!
Ook donderdags had ik 's middags nog bezoek gepland, Rick kwam even langs. Ook met hem weer even uitgebreid bijgepraat. Ook dit was erg gezellig.

En vrijdag was het dan weer zo ver, het was alweer tijd voor mijn opname voor kuur drie. Gelukkig wel mijn laatste chemo kuur. Dus dat stelt mij wel positief. Kan ik beginnen met aftellen.
Zoals bij elke opname moet ik eerst bloed prikken. Als de bloedwaarden niet goed zijn moet ik weer naar huis zoals bij kuur twee het geval was. Zijn de waardes goed genoeg, mag ik gewoon blijven. Gelukkig waren mijn waardes goed genoeg deze keer!
Maar bij de standaard controle van de co-assistente werd er bij mijn hart een ruis gehoord. Later bij de second opinion van de arts bleek dat de ruis ook door hem gehoord werd. En omdat ik met een chemo kuur zou beginnen wilden ze eerst zeker weten wat het voor ruis was. Dus ik werd gelijk naar beneden gestuurd om een ECG te laten maken voor mijn hart. De uitslagen moest ik vervolgens op mijn afdeling afgeven. Na de ECG moest ik ook gelijk een röntgen foto laten maken van mijn longen. Dit stond los van mijn hart, maar ook bij elke opname kijken ze of de Bleomycine ook schade aangericht heeft bij mijn longen. Dit was gelukkig niet het geval.
Nadat ik weer terug was op mijn afdeling kon ik naar mijn kamer. Ik zou eerst op een tweepersoonskamer komen met een wat oudere man. Maar omdat Jan ook weer opgenomen was hebben we geregeld dat ik bij hem op de kamer kon. Nu hebben wij dit weekend een vierpersoonskamer voor ons tweeën  Lekker rustig en we hebben alle ruimte!
Eenmaal op mijn kamer heeft een cardioloog ook nog even naar mijn hart geluisterd. Hij heeft toen besloten om een echo te maken van mijn hart om te kijken of er ook afwijkingen te zien waren. Maar na de echo bleek dat er gelukkig niets mis was met mijn hart en dat ik gewoon kon beginnen met een kuur. Toch wel weer een opluchting.
Later heb ik 'savonds bezoek gehad van mijn vader en zusje. Konden ze gelijk kijken op welke kamer ik deze keer lig.

De eerste nacht van kuur drie is mij niet zo goed bevallen. Ik werd midden in de nacht wakker met een enorm misselijk gevoel. Ik heb hierdoor ook helaas moeten overgeven. Kort hierna heb ik hiervoor medicijnen gekregen tegen de misselijkheid. Dit hielp gelukkig wel waardoor ik rustig verder kon slapen.
Helaas voelde ik me zaterdag ochtend ook nog steeds misselijk. Hierdoor had ik ook geen behoefte om te gaan ontbijten. Ik heb 's ochtends en 's middags nog medicijnen kregen tegen de misselijkheid waardoor ik me later in de middag wel weer prima voelde.
'S middags heb ik nog bezoek gehad van mijn ouders. Dit was erg gezellig.
Ik heb trouwens ook 's middags een brief gekregen van iemand. Helaas zat er een klein briefje van de TNT bij met de volgende melding: ''Het spijt ons u te moeten melden dat uw postzending incompleet en/of beschadigd is. De schade is waarschijnlijk ontstaan tijdens de postverwerking. Wij bieden onze excuses aan voor het ongemak.''
Dus ik heb vervolgens een rode envelop gekregen, terwijl het kaartje verdwenen is. Ik heb de envelop maar keurig boven mijn bed gehangen, hangt er toch nog wat. Maar van wie o wie is deze envelop? De kaart is dus helaas niet aangekomen.

Tot zo ver mijn update over afgelopen week en mijn eerste twee dagen in het UMCG van kuur drie. Ik heb dus een gezellig weekje achter de rug en voel mij ondanks vannacht toch wel weer prima. Ik hoop dat dit de komende dagen ook zo blijft!
Jullie kunnen het ongetwijfeld lezen in mijn volgende blog.

Mijn adres is nu trouwens:
Universitair Medisch Centrum Groningen
Wolters L
Verpleegafdeling D2
Kamer 66
Postbus 11120
9700 CC Groningen

Een weekje thuis

Ik ben inmiddels alweer een weekje thuis na kuur twee. Tijd voor een korte update.

Vorige week vrijdag werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik heb de dagen daarna erg moeten bijkomen van een weekje UMCG zoals jullie konden lezen in mijn vorige blog. Vanaf maandag was ik weer helemaal de oude, van de vermoeidheid was niets meer te merken gelukkig. Ik heb desondanks een rustig weekje achter de rug. Mijn dagindeling is over het algemeen niet zo heel spannend. Het is voornamelijk uitslapen en smiddags en savonds bank hangen.
Donderdag heb ik nog even bezoek gehad van Rick. Was erg gezellig, weer even kunnen bijpraten over de afgelopen tijd.
En afgelopen week heb ik een nieuw spel voor de Playstation 3 gekregen van mijn zus en zwager (Rage), dus daar vermaak ik mij momenteel vooral mee. Lekker de hele dag gamen, je moet toch wat! Stiekem wel heel erg leuk.

Afgelopen vrijdag was het alweer dag 15 van kuur twee. Dat betekende dat ik weer naar het ziekenhuis moest voor een dosis Bleomycine. Eerst moest ik weer naar de Polikliniek Oncologie voor een voorafgaand gesprek met de arts en daarna kon ik door naar de dagbehandeling om aangesloten te worden aan het infuus.

Terwijl ik plaats had genomen in een heerlijke comfortabele stoel werd ik door de verpleging aangesloten aan het infuus. Ik kreeg gelijk de Bleomycine toegediend. Dit is een klein zakje en duurt maar een half uurtje. Na dit half uurtje werd er nog een klein kwartiertje nagespoeld met vocht. Daarna konden we weer naar huis.

Die middag heb ik met m'n zus lekker staan bakken in de keuken. We hadden macarons gemaakt. 

We hadden ze in de volgende smaken:

- Chocolade macarons met witte chocoladevulling

- Citroen macarons met lemoncurd

- Bosvruchten macarons

Gelukkig ben ik mijn smaak nog niet kwijt en kon ik lekker genieten van deze macarons. Jullie hebben wat gemist!

Dit was weer even een korte update van afgelopen week. Ik voel me dus inmiddels weer helemaal prima, heb gelukkig geen klachten. Hopelijk blijft het komende week ook zo. Jullie zullen het lezen in mijn volgende blog.

Kuur twee. Zwaarder dan verwacht

We zijn alweer bijna een week verder. Ik heb bijna een week geen nieuwe blog online gezet. Sommige mensen begonnen zich al af te vragen waarom dit zo lang duurde. Nou, dit had eigenlijk een simpele reden: ik voelde me vorige week niet zo heel erg goed. Ik had te weinig energie om aan mijn blog te werken. Inmiddels ben ik weer behoorlijk aangesterkt dus vind ik het wel weer tijd om jullie een update te geven.

Laten we eerst terug gaan naar vorige week. In mijn vorige blog konden jullie lezen dat ik maandag weinig energie had. Ik heb die dag nog wel wat bezoek gehad en had ook nog even wat rond gelopen in het ziekenhuis. Het ging toen al niet echt van harte, maar het gebeurde allemaal nog wel.
Vanaf dinsdag was het eigenlijk vrijwel gedaan met mijn energie. Ik voelde het gewoon mijn lichaam verlaten. Die dag heb ik ook meerdere keren te horen gekregen dat ik er bleekjes uit zag en dat ik wat afwezig was. Zo voelde ik me ook wel, ik had helemaal nergens zin in. Dinsdag heb ik verder ook vrij weinig gedaan. Smiddags is mijn vriendin nog even op bezoek geweest. Maar na een kort bezoekje is ze weer naar huis gegaan. Langer dan een uur bezoek trok ik niet, ik kon me op dat moment niet zo lang concentreren. Savonds heb ik helemaal geen bezoek gehad. Hier heb ik bewust voor gekozen omdat ik hier toch geen energie voor had. Dus ik heb lekker op bed gelegen en een beetje tv gekeken. Uiteraard ben ik lekker vroeg naar bed gegaan deze dag.

De volgende dag voelde ik me niet heel veel beter. Nog steeds was ik moe, futloos en had ik helemaal nergens zin in. Ik baalde hier behoorlijk van, want de eerste kuur ging het me zo veel beter af. Blijkbaar hakt de chemo er nu toch harder in en moet mijn lichaam meer aan het werk.
Deze dag heb ik smiddags nog wel bezoek gehad van mijn moeder en zusje. Het viel ze gelijk op dat ik mij niet fit voelde, dat was duidelijk aan mij te merken. Na een kort bezoek zijn ze ook weer naar huis gegaan. Dit gaf mij weer de mogelijk om weer even uit te rusten.
Savonds heb ik nog bezoek gehad van mijn zus en zwager. Ik voelde mij nog steeds niet goed, dus ook dit was weer een kort bezoek. Na dit bezoek heb ik weer op bed gelegen en geprobeerd wat tv te kijken. Ook deze avond ben ik weer vroeg naar bed gegaan omdat ik erg moe was.

Donderdag ging het gelukkig een heel klein beetje beter met mij. Deze dag had ik een waakinfuus. Dit betekend dat ik geen chemo's meer toegediend krijg maar dat er een heel klein beetje vocht toe gediend wordt. Hier merk je helemaal niets van en met dit infuus hoef je niet perse op je kamer te blijven maar mag je gewoon vrij rondlopen in het ziekenhuis.
Doordat ik geen chemo's toegediend kreeg voelde ik me dus ietsjes beter. Ik had net wat meer energie dan de dagen ervoor. Niet dat ik nu gelijk 20 rondjes door het ziekenhuis heen stuiterde, maar ik had wel weer energie om even naar het dagverblijf te gaan om daar op het balkon te gaan zitten. Toch wel fijn, heb je even een andere omgeving.
Hier heb ik dan ook smiddags met Leonie gezeten. We hebben ons vermaakt met verschillende spelletjes die ik mee had genomen.
Savonds kwamen mijn moeder en zusje nog even op bezoek. Ook zij merkten gelijk dat ik me iets beter voelde dan de vorige dagen. We hebben daarom ook even een rondje gelopen in het ziekenhuis en vervolgens een kopje thee gedronken bij de hoofd ingang.

En toen was het dan eindelijk vrijdag! Ik keek de hele week al uit naar deze dag. Vrijdag werd ik namelijk ontslagen uit het ziekenhuis. Ik had er al weer een week op zitten. Sochtends kreeg ik nog voor een half uurtje een chemo toegediend. Toen die klaar was mocht ik dan eindelijk naar huis toe.
Het was een week die mij zwaarder viel dan gehoopt en gedacht. Ik ging er van uit dat de tweede chemokuur net zo zou gaan als de eerste kuur. Helaas was dit niet het geval, mijn lichaam heeft er deze keer meer moeite mee gehad. Dit was bij thuiskomst ook wel te merken.
Na een lunch gehad te hebben en een douche genomen te hebben ben ik in bed geploft. Sindsdien heb ik alleen maar geslapen tot en met de volgende ochtend. Even het klokje rond geslapen, daar was ik wel aan toe.
In het ziekenhuis kom je toch nooit helemaal aan je rust. Snachts gebeurd er ook van alles waardoor je niet volledig aan je rust komt. Er komt regelmatig een verpleger op de kamer om te checken hoe je infuus er voor staat, je moet regelmatig (soms om de anderhalf uur) naar de wc of dan piept er weer een infuus paal. In mijn eigen bed had ik hier allemaal geen last van, dus ik had toen even maximaal bij geslapen.

Zaterdag voelde ik me gelukkig al stukken beter. Ik was nog steeds wel moe, maar dat was niet meer te vergelijken met de vermoeidheid waar ik eerder in de week last van had. De zaterdag heb ik rustig thuis door gebracht en vooral niet te veel gedaan. Lekker bijkomen van de kuur en mijn lichaam rust geven.
Zondag voelde ik me gelukkig weer ietsjes beter. Elke dag komt er meer energie bij lijkt het wel. Dus ik kon zondag lekker genieten van de paas lunch, van de gezelligheid thuis en van het lekkere eten dat we savonds hadden.

De conclusie van kuur twee is vrij duidelijk. Ik had het stiekem wel een beetje onderschat en het viel mij daardoor ook behoorlijk tegen. Ik was tijdens kuur twee erg vermoeid en had helemaal nergens zin in. Het was niet echt een leuke week in het ziekenhuis. Ik ben blij dat ik inmiddels weer fijn thuis ben en dat ik me weer ietsjes beter voel.

Dag drie en vier

Mijn laatste blog is alweer van zondag morgen, hoog tijd om de boel weer even up te daten dus!
Nadat jullie hebben gelezen dat mijn zaterdag niet zo heel goed ging, ging het zondag een stuk beter met me. Toen ik zondag ochtenden opstond leek het al een stuk beter met met te gaan.

En naarmate de zondag voorbij ging, bleef het nog steeds goed met me gaan. Ik was wel steeds erg moe, maar dat was gelukkig ook het enige. Van mijn misselijkheid was niets meer te merken.
Verder heb ik zondag een rustige dag gehad. Smiddags zijn mijn ouders en mijn broertje op bezoek geweest. Het was erg leuk om hun weer even langs gehad te hebben. Konden we weer even bijkletsen enzovoorts.
Na dat ze weer naar huis gingen was het alweer bijna tijd om te gaan eten. Het eten gaat hier alleen steeds minder van harte. We hebben alle vier momenteel een erg slechte eetlust. Met zowel het ontbijt, middag eten en het avond eten. We eten maar omdat we de energie hard nodig hebben, maar anders waren we snel klaar.
Na het avond eten kwam zondag avond mijn vriendin nog langs. Die was net klaar met werken, dus die was lekker snel in het UMCG. We hebben de avond rustig doorgebracht met wat bijpraten en twee spelletjes Kolonisten van Catan Dobbelspel.

Na het avond bezoek heb ik nog even een rondje gelopen met Jan en Stijn. We hebben flink was rondjes gelopen, een stuk of vier. Onderweg hebben we ons even verdiept in de geschiedenis van het ziekenhuis. Als je een rondje loopt kom je overal informatie tegen over de geschiedenis. Best interessant.

Eenmaal terug van het lopen heb ik me gelijk klaar gemaakt om te gaan slapen. Ik was inmiddels behoorlijk moe. Ik was een van de eerste die het licht uit deed, om 10 uur lag ik met de ogen dicht. Kort daarna gingen mijn andere kamer genoten ook slapen.

Maandag ochtend ging het opstaan een stuk minder van harte. Na meerdere keren de vraag gehoord te hebben wat voor ontbijt we wilden hebben kwam pas reactie van ons. We lagen allen nog in een erg diepe slaap.
Met nog de nodige slaap in onze ogen zijn we uiteindelijk toch maar gaan ontbijten. Ook deze ging deze keer niet van harte. Wat waren we toch een partij moe.
Dit gevoel bleef de hele dag hangen, ik had maar weinig energie om maar wat te doen. Toch heb ik na het ontbijt en het douchen een rondje gelopen in het ziekenhuis. Krijg ik toch nog een beetje beweging.

In de middag kreeg ik onverwacht bezoek van Jan en Janine. Ze moesten toevallig die middag ook in het ziekenhuis zijn, dus dat hebben ze even gecombineerd met een bezoekje aan de afdeling. Ze waren niet zo heel lang gebleven, maar het was wel erg gezellig.
Kort daarna kwam mijn zus langs op bezoek. Heb van haar nog een mooie zelf gemaakte muts gekregen voor de koude dagen. Bedankt zus!
Na het bezoek was ik inmiddels behoorlijk moe geworden en heb ik tot aan het avond eten lekker lui met de ogen dicht op bed gelegen.
Savonds heb ik nog even bezoek gehad van mijn vriendin en van mijn ouders. Helaas was de energie helemaal weg, dus ze zijn niet lang gebleven.
Na het bezoek moest ik nog even wachten tot de chemo weer voorbij was zodat ik nog even een rondje kon lopen. Terug van het lopen ben ik ook gelijk naar bed gegaan, ik was helemaal kapot.

Dag twee. Een goede nacht en een goed gevoel

Zoals jullie gisteren konden lezen was mijn eerste nacht niet fijn. Ik had veel wakker gelegen en ik voelde me steeds misselijk. Na een lange nacht werd het dan eindelijk ochtend.

Deze zaterdag ochtend voelde ik me nog steeds beroerd en brak. Ik was niet de enige, want al mijn kamer genoten hebben eigenlijk een slechte nacht achter de rug gehad. We zaten ook alle vier lekker brak aan het ontbijt. Mijn misselijkheid was nog niet echt voorbij en had er ook hoofdpijn bij gekregen. Geen goede start van de dag dus.
Na het ontbijt zijn we de dag rustig begonnen. Om de beurt hebben we even gedouched. Na het douchen heb ik mijn  blog geschreven en heb daarna even een rondje gelopen voor het UMCG. Daar knapte ik gelukkig wel wat van op.
Na het rondje heb ik nog even mijn ogen dicht gedaan op bed. Ik was nog steeds wel moe van de slechte nacht. Na even een klein uurtje te hebben geslapen kwamen ze met het middag eten. Gelukkig hebben ze het middag eten en het avond eten veranderd. Smiddags krijgen wij om 12 uur brood toegediend en savonds krijgen wij om 5 uur warm eten.

Na het eten heb ik wederom even mijn rust gepakt en heb ik even op bed geslapen. Dat kon nog even mooi voordat mijn ouders smiddags op bezoek kwamen. Mijn ouders zijn niet zo heel lang gebleven omdat ik me toch niet helemaal fit voelde. Na het bezoek heb ik weer even op bed gelegen. Ik was zo moe dat het weer van harte ging.

Na het avond eten kwam mijn vriendin nog eventjes langs. Ook zij was niet lang gebleven.
Toen ze weg was moest ik nog even wachten tot de chemo voorbij was. Als ik chemo heb mag ik nog steeds niet van de kamer. Rond 10 uur was de chemo eindelijk klaar.
Ik ben toen even een rondje gaan lopen met mijn kamer genoten Gert en Stijn. Na twee rondjes waren Gert en ik er wel weer klaar mee. We zijn toen naar boven gegaan en gelijk gaan slapen. We waren beiden erg moe.
Gelukkig ging mijn tweede nacht stukken beter. Ik heb aan een stuk door kunnen slapen. Op de verpleging bezoekjes en de plas pauzes tussen door na natuurlijk. Maar het was erg fijn dat ik nu wel een goede nacht had. Ik merkte het vanochtend gelijk, voelde me gelijk stukken beter. We hebben alle vier goed geslapen vannacht. Dat was gelijk te merken aan de ontbijt tafel, de sfeer was een stuk gezelliger.

Na het ontbijt hebben we weer rustig gedouched. Na de douche ben ik begonnen aan deze blog. Ik hoop dat mijn misselijkheid en mijn vermoeidheid deze dag weg blijft. We zullen zien, jullie kunnen het morgen in mijn blog lezen.