We zijn alweer bijna een week verder. Ik heb bijna een week geen nieuwe blog online gezet. Sommige mensen begonnen zich al af te vragen waarom dit zo lang duurde. Nou, dit had eigenlijk een simpele reden: ik voelde me vorige week niet zo heel erg goed. Ik had te weinig energie om aan mijn blog te werken. Inmiddels ben ik weer behoorlijk aangesterkt dus vind ik het wel weer tijd om jullie een update te geven.
Laten we eerst terug gaan naar vorige week. In mijn vorige blog konden jullie lezen dat ik maandag weinig energie had. Ik heb die dag nog wel wat bezoek gehad en had ook nog even wat rond gelopen in het ziekenhuis. Het ging toen al niet echt van harte, maar het gebeurde allemaal nog wel.
Vanaf dinsdag was het eigenlijk vrijwel gedaan met mijn energie. Ik voelde het gewoon mijn lichaam verlaten. Die dag heb ik ook meerdere keren te horen gekregen dat ik er bleekjes uit zag en dat ik wat afwezig was. Zo voelde ik me ook wel, ik had helemaal nergens zin in. Dinsdag heb ik verder ook vrij weinig gedaan. Smiddags is mijn vriendin nog even op bezoek geweest. Maar na een kort bezoekje is ze weer naar huis gegaan. Langer dan een uur bezoek trok ik niet, ik kon me op dat moment niet zo lang concentreren. Savonds heb ik helemaal geen bezoek gehad. Hier heb ik bewust voor gekozen omdat ik hier toch geen energie voor had. Dus ik heb lekker op bed gelegen en een beetje tv gekeken. Uiteraard ben ik lekker vroeg naar bed gegaan deze dag.
De volgende dag voelde ik me niet heel veel beter. Nog steeds was ik moe, futloos en had ik helemaal nergens zin in. Ik baalde hier behoorlijk van, want de eerste kuur ging het me zo veel beter af. Blijkbaar hakt de chemo er nu toch harder in en moet mijn lichaam meer aan het werk.
Deze dag heb ik smiddags nog wel bezoek gehad van mijn moeder en zusje. Het viel ze gelijk op dat ik mij niet fit voelde, dat was duidelijk aan mij te merken. Na een kort bezoek zijn ze ook weer naar huis gegaan. Dit gaf mij weer de mogelijk om weer even uit te rusten.
Savonds heb ik nog bezoek gehad van mijn zus en zwager. Ik voelde mij nog steeds niet goed, dus ook dit was weer een kort bezoek. Na dit bezoek heb ik weer op bed gelegen en geprobeerd wat tv te kijken. Ook deze avond ben ik weer vroeg naar bed gegaan omdat ik erg moe was.
Donderdag ging het gelukkig een heel klein beetje beter met mij. Deze dag had ik een waakinfuus. Dit betekend dat ik geen chemo's meer toegediend krijg maar dat er een heel klein beetje vocht toe gediend wordt. Hier merk je helemaal niets van en met dit infuus hoef je niet perse op je kamer te blijven maar mag je gewoon vrij rondlopen in het ziekenhuis.
Doordat ik geen chemo's toegediend kreeg voelde ik me dus ietsjes beter. Ik had net wat meer energie dan de dagen ervoor. Niet dat ik nu gelijk 20 rondjes door het ziekenhuis heen stuiterde, maar ik had wel weer energie om even naar het dagverblijf te gaan om daar op het balkon te gaan zitten. Toch wel fijn, heb je even een andere omgeving.
Hier heb ik dan ook smiddags met Leonie gezeten. We hebben ons vermaakt met verschillende spelletjes die ik mee had genomen.
Savonds kwamen mijn moeder en zusje nog even op bezoek. Ook zij merkten gelijk dat ik me iets beter voelde dan de vorige dagen. We hebben daarom ook even een rondje gelopen in het ziekenhuis en vervolgens een kopje thee gedronken bij de hoofd ingang.
En toen was het dan eindelijk vrijdag! Ik keek de hele week al uit naar deze dag. Vrijdag werd ik namelijk ontslagen uit het ziekenhuis. Ik had er al weer een week op zitten. Sochtends kreeg ik nog voor een half uurtje een chemo toegediend. Toen die klaar was mocht ik dan eindelijk naar huis toe.
Het was een week die mij zwaarder viel dan gehoopt en gedacht. Ik ging er van uit dat de tweede chemokuur net zo zou gaan als de eerste kuur. Helaas was dit niet het geval, mijn lichaam heeft er deze keer meer moeite mee gehad. Dit was bij thuiskomst ook wel te merken.
Na een lunch gehad te hebben en een douche genomen te hebben ben ik in bed geploft. Sindsdien heb ik alleen maar geslapen tot en met de volgende ochtend. Even het klokje rond geslapen, daar was ik wel aan toe.
In het ziekenhuis kom je toch nooit helemaal aan je rust. Snachts gebeurd er ook van alles waardoor je niet volledig aan je rust komt. Er komt regelmatig een verpleger op de kamer om te checken hoe je infuus er voor staat, je moet regelmatig (soms om de anderhalf uur) naar de wc of dan piept er weer een infuus paal. In mijn eigen bed had ik hier allemaal geen last van, dus ik had toen even maximaal bij geslapen.
Zaterdag voelde ik me gelukkig al stukken beter. Ik was nog steeds wel moe, maar dat was niet meer te vergelijken met de vermoeidheid waar ik eerder in de week last van had. De zaterdag heb ik rustig thuis door gebracht en vooral niet te veel gedaan. Lekker bijkomen van de kuur en mijn lichaam rust geven.
Zondag voelde ik me gelukkig weer ietsjes beter. Elke dag komt er meer energie bij lijkt het wel. Dus ik kon zondag lekker genieten van de paas lunch, van de gezelligheid thuis en van het lekkere eten dat we savonds hadden.
De conclusie van kuur twee is vrij duidelijk. Ik had het stiekem wel een beetje onderschat en het viel mij daardoor ook behoorlijk tegen. Ik was tijdens kuur twee erg vermoeid en had helemaal nergens zin in. Het was niet echt een leuke week in het ziekenhuis. Ik ben blij dat ik inmiddels weer fijn thuis ben en dat ik me weer ietsjes beter voel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten